Ο αθλητισμός χρειάζεται ηγέτη .

Όλα ξεκίνησαν όταν τις εκλογές κέρδισε ο Γιώργος Παπανδρέου με το ιστορικό 43,9% και 160 έδρες. Η σύνθεση του υπουργικού του συμβουλίου είχε 38 μέλη, 7 λιγότερα από την προηγούμενη κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή. Ανάμεσα στα πολλά που άλλαξαν ήταν και η κατάργηση του υπουργείου Τουρισμού και του υφυπουργείου  Αθλητισμού και η συγχώνευσή τους κάτω από τις φτερούγες της μεγάλης μας πολιτικού Άντζελας Γκερέκου και μετά από 7 μήνες του, επίσης μεγάλου, Γιώργου Νικητιάδη. Ήταν τόσο λίγο το έργο του υφυπουργείου Αθλητισμού, την περίοδο 2007-2009, που ο μανιακός αθλητής Γιώργος Παπανδρέου ουσιαστικά το κατήργησε και την ευθύνη για την αθλητική πολιτική ανέλαβε ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Πάνος Μπιτσαξής, δικηγόρος στο επάγγελμα και εντελώς άγνωστος στα αθλητικά δρώμενα.
Η κυβέρνηση των τριών κομμάτων που προέκυψε πριν από μερικούς μήνες σχημάτισε ένα υπουργικό συμβούλιο με 40 μέλη, ξεχωριστό υπουργείο Τουρισμού και υφυπουργείο Αθλητισμού κάτω από το υπερυπουργείο Πολιτισμού – Παιδείας.  Η Ν.Δ. αποφάσισε να διορίσει υφυπουργό, για να βγάλει από την κρίση τον Αθλητισμό, αυτόν που απέτυχε να τον αναπτύξει προ κρίσης, το ΠΑΣΟΚ ξέχασε ότι κατήργησε το υφυπουργείο του όταν ανέλαβε την εξουσία με τον όρο να οριστεί πράσινη Γενική Γραμματέας και η ΔΗΜΑΡ απόλαυσε τον βιασμό αφού, μάλλον, δεν μπορούσε να τον αποφύγει.
Ο πολιτικός προϊστάμενος του Αθλητισμού ανακοίνωσε ότι οι Αθλητικές Ομοσπονδίες για το 2013 θα χρηματοδοτηθούν με το 40% της χρηματοδότησης του 2012 ή, καλύτερα, με το 25% της επιχορήγησης του 2011. Το ποσό αυτό είναι ίσο με το κόστος μισθοδοσίας του προσωπικού, συν τα έξοδα για φόρους Ι.Κ.Α., ενοίκια και λογαριασμούς ΔΕΚΟ. Για να σας το κάνω πιο λιανά, είπε στις διοικήσεις των Ομοσπονδιών -δηλαδή, σε προέδρους ερασιτεχνικών σωματείων, που συμμετέχουν αφιλοκερδώς στα κοινά του ερασιτεχνικού αθλητισμού- ότι ή θα απολύσετε ανθρώπους ή δεν θα στείλετε τις εθνικές ομάδες στις διεθνείς διοργανώσεις και δεν θα κάνετε εθνικά πρωταθλήματα. Έστειλε μάλιστα και μια επιστολή κλείνοντας το μάτι στο προσωπικό που έλεγε υποκριτικά ότι πρώτα πρέπει να πληρωθούν οι εργαζόμενοι.
Αν ήταν ακραία νεοφιλελεύθερος θα απέλυε το πλεονάζον προσωπικό, θα συγχώνευε ομοσπονδίες και θα δημιουργούσε συνθήκες εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα, αν ήταν σοσιαλδημοκράτης θα έκανε μετατάξεις, προγράμματα εθελουσίας εξόδου και θα χρηματοδοτούσε τις εθνικές ομάδες μέσω της Ολυμπιακής Επιτροπής. Αν, τελικά, δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο, τι πρεσβεύει; Ποια πολιτική φιλοσοφία ακολουθεί; Μήπως του Ηλία Κασιδιάρη, που στήριξε με το λάθος του προ ημερών στη Βουλή; Καμία, δεν έχει στόχο, συγκεκριμένο σχέδιο. Είναι ένας διαχειριστής πολιτικός, παλαιάς κοπής, που βρήκε την ευκαιρία για απολύσεις χωρίς πολιτικό κόστος και σφίγγει κάθε μέρα περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό των παραγόντων. Αλήθεια, τι θα γίνει αν οι Ομοσπονδίες δεν απολύσουν κανέναν και συνεχίσουν να εκτελούν τα αθλητικά προγράμματα με τα περσινά (μειωμένα) οικονομικά δεδομένα; Αν τον Ιούνιο κηρύξουν στάση πληρωμών και γεμίσουν οι αθλητικές εφημερίδες με πρωτοσέλιδα τύπου «Για λίγα ευρώ έξω από το Ευρωπαϊκό οι Έλληνες πρωταθλητές;»
Είναι δεδομένο ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο Αθλητισμός (όπως και η χώρα) χρειάζεται έναν πολιτικό ηγέτη με όραμα και συγκεκριμένο σχέδιο.

Αναρτήθηκε από το KAPISTRI