Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ,
πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Ιωαννίνων
Δεν θα ανακάλυπτα τον… τροχό, εάν δοκίμαζα έκπληξη από την καταδίκη του
Παπαγεωργόπουλου, πρώην δημάρχου Θεσ/κης. Γιατί όσοι θητεύσαμε στον χώρο
της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουμε βιωματικά
αποστάγματα για τη δράση και γενικά για τη λειτουργία των τοπικών αρχόντων.
Και είναι αλήθεια ότι όλα τα χρόνια σ’ αυτόν τον χώρο διαμορφώνονται συνθήκες που προκαλούν συμπεριφορές για καταχρήσεις, πλουτισμό, αυθαιρεσίες και ιδιοτελείς επιδιώξεις. Άλλωστε… πόσοι είναι οι δήμαρχοι που φεύγοντας από τον δημαρχιακό θώκο θεωρούνται φτωχότεροι από πριν γίνουν αξιωματούχοι; Όμως το παράδοξο είναι ότι, ενώ η κοινωνία ήταν βέβαιη για την κακοδιαχείριση πολλών δημάρχων, η πολιτεία και ειδικά η δικαστική εξουσία σιωπούσαν ευλαβικά. Ήταν σαν να βρίσκονται οι δήμαρχοι σε ισόβια ασυλία, λες και κατάγονται από γένος διαλεχτό που είναι ταγμένο να υπηρετεί εν λευκώ το γενικό συμφέρον.
Εν πάσει περιπτώσει, στη δημοκρατία δεν είναι ποτέ αργά. Επιτέλους η σημερινή κυβέρνηση δείχνει να θέλει «φως σε όλα» και δεν διστάζει να προτρέπει τους δικαστές να ερευνούν τις ανομίες σε όλα τα θεσμικά όργανα, αδιαφορώντας για την ταυτότητα των προσώπων.
Έτσι, τα πρώτα δείγματα, παρά την αυστηρότητα των ποινών, είναι θετικά και δημιουργούν ένα περιβάλλον αποτρεπτικό για τη συνέχιση και διαιώνιση των αυθαιρεσιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Με αυτά, λοιπόν, τα δεδομένα, εκτιμώ πως δεν μπορεί ο θεσμός της Τ.Α. να αφεθεί στα χέρια των δικαστικών λειτουργών. Γιατί πρόκειται για κορυφαίο πυλώνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και επομένως οφείλει η Βουλή και η κυβέρνηση να τον στηρίζουν, αφού προηγουμένως τον απαλλάξουν από τις «ασθένειές» του.
Άρα οι καταδίκες και οι παραπομπές δημάρχων αποτελούν σημαντική πρόκληση στην κυβέρνηση για μεταρρυθμιστικές τομές στην Τ.Α. ώστε να απολυμάνει τον χώρο από λογικές και πρακτικές του παρελθόντος. Βεβαίως τα προβλήματα είναι πολλά και δυσεπίλυτα στους Δήμους και ιδιαίτερα στα πλαίσια του «Καλλικράτη».
Ενδεικτικά θα επιχειρήσω να καταθέσω μια πρόταση, δίνοντας λύση στην εξίσωση: δήμαρχος + κόμμα = χειραγώγηση + διαπλοκή.
Ως τώρα οι δήμαρχοι με σημαία κομματική, ηγούνται σε παρατάξεις με ίδιο χρώμα και κάτω από την κομματική ομπρέλα. Ταυτόχρονα, οι πολιτικοί παράγοντες συνασπίζονται γύρω τους και σχεδιάζουν το αλισβερίσι. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο κάθε δήμαρχος στην τοπική κοινωνία είναι παντοδύναμος, αφού σ’ αυτόν οι πολίτες εναποθέτουν τις ατομικές τους προσδοκίες. Έτσι ο πολίτης χειραγωγείται και με υπόδειξη του «δικού» του δημάρχου μετατρέπεται σε ψηφοφόρο του πολιτικού φίλου του δημάρχου.
Στη συνέχεια βουλευτές και επίδοξοι πολιτευτές επιδιώκουν να έχουν τις καλύτερες σχέσεις με τους δημάρχους ώστε να μπορούν να… πίνουν νερό από το ίδιο ποτήρι. Γι’ αυτό και σπάνια βλέπουμε δημόσια κριτική από τον έναν προς τον άλλον, λες και ήταν φίλοι από το δημοτικό σχολείο. Έτσι στήνεται ο μηχανισμός που γεννάει χειραγώγηση, διαπλοκή και διαφθορά με τις γνωστές αρρώστειες σε βάρος του δημοσίου χρήματος και του γενικού συμφέροντος.
Ας σκεφτούμε αν θα μπορούσε ποτέ δήμαρχος να καταχραστεί 400.000 ευρώ που δόθηκαν από τον Ο.Π.Α.Π.. για την κατασκευή αθλητικού κέντρου στο Μακροχώρι της Βέροιας στη μνήμη των αδικοσκοτωμένων μαθητών, εφόσον δεν υπήρχε ανοχή ή συγκάλυψη από πολιτικούς παράγοντες!
Να γιατί η σημερινή κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να κόψει τον ομφάλιο λώρο δημάρχου και πολιτικού. Χρειάζεται άμεσα ριζική αλλαγή του τρόπου εκλογής των δημοτικών αρχόντων. Προτείνω, λοιπόν, στη διαδικασία των εκλογών να υπάρχει ένα ψηφοδέλτιο με τους υποψηφίους δημάρχους και ένα ενιαίο με τους δημοτικούς συμβούλους. Έτσι ο πολίτης, απαλλαγμένος από κομματικές νοοτροπίες, θα έχει τη δυνατότητα να προτιμάει ανθρώπους που να θεωρεί κατάλληλους λόγω αξιοσύνης και όχι λόγω ιδεολογικής – κομματικής συγγένειας.
Νομίζω ότι αυτή η κυβέρνηση με τη σύνθεσή της μπορεί να πείσει ώστε να αλλάξουμε στάση και συμπεριφορά στην εκλογή των δημάρχων. Γιατί έτσι ο δήμαρχος δεν θα μπορεί ούτε κομματικά να λειτουργεί και ούτε να στηρίζει την πολιτική του στην παραταξιακή πειθαρχία.
Λογικές ότι ο πολίτης δεν μπορεί να προσαρμοστεί σ’ αυτές τις αλλαγές δεν έχουν βάση, όπως έδειξε ο σχηματισμός της τρικομματικής κυβέρνησης.
Γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι πολιτικά και κοινωνικά χρήσιμο, αντί να παρακολουθούμε την ιστορία δημάρχων σε δικαστικές αίθουσες, να χαιρόμαστε την προσφορά τους στις αίθουσες των δημοτικών συμβουλίων.
Και είναι αλήθεια ότι όλα τα χρόνια σ’ αυτόν τον χώρο διαμορφώνονται συνθήκες που προκαλούν συμπεριφορές για καταχρήσεις, πλουτισμό, αυθαιρεσίες και ιδιοτελείς επιδιώξεις. Άλλωστε… πόσοι είναι οι δήμαρχοι που φεύγοντας από τον δημαρχιακό θώκο θεωρούνται φτωχότεροι από πριν γίνουν αξιωματούχοι; Όμως το παράδοξο είναι ότι, ενώ η κοινωνία ήταν βέβαιη για την κακοδιαχείριση πολλών δημάρχων, η πολιτεία και ειδικά η δικαστική εξουσία σιωπούσαν ευλαβικά. Ήταν σαν να βρίσκονται οι δήμαρχοι σε ισόβια ασυλία, λες και κατάγονται από γένος διαλεχτό που είναι ταγμένο να υπηρετεί εν λευκώ το γενικό συμφέρον.
Εν πάσει περιπτώσει, στη δημοκρατία δεν είναι ποτέ αργά. Επιτέλους η σημερινή κυβέρνηση δείχνει να θέλει «φως σε όλα» και δεν διστάζει να προτρέπει τους δικαστές να ερευνούν τις ανομίες σε όλα τα θεσμικά όργανα, αδιαφορώντας για την ταυτότητα των προσώπων.
Έτσι, τα πρώτα δείγματα, παρά την αυστηρότητα των ποινών, είναι θετικά και δημιουργούν ένα περιβάλλον αποτρεπτικό για τη συνέχιση και διαιώνιση των αυθαιρεσιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Με αυτά, λοιπόν, τα δεδομένα, εκτιμώ πως δεν μπορεί ο θεσμός της Τ.Α. να αφεθεί στα χέρια των δικαστικών λειτουργών. Γιατί πρόκειται για κορυφαίο πυλώνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και επομένως οφείλει η Βουλή και η κυβέρνηση να τον στηρίζουν, αφού προηγουμένως τον απαλλάξουν από τις «ασθένειές» του.
Άρα οι καταδίκες και οι παραπομπές δημάρχων αποτελούν σημαντική πρόκληση στην κυβέρνηση για μεταρρυθμιστικές τομές στην Τ.Α. ώστε να απολυμάνει τον χώρο από λογικές και πρακτικές του παρελθόντος. Βεβαίως τα προβλήματα είναι πολλά και δυσεπίλυτα στους Δήμους και ιδιαίτερα στα πλαίσια του «Καλλικράτη».
Ενδεικτικά θα επιχειρήσω να καταθέσω μια πρόταση, δίνοντας λύση στην εξίσωση: δήμαρχος + κόμμα = χειραγώγηση + διαπλοκή.
Ως τώρα οι δήμαρχοι με σημαία κομματική, ηγούνται σε παρατάξεις με ίδιο χρώμα και κάτω από την κομματική ομπρέλα. Ταυτόχρονα, οι πολιτικοί παράγοντες συνασπίζονται γύρω τους και σχεδιάζουν το αλισβερίσι. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο κάθε δήμαρχος στην τοπική κοινωνία είναι παντοδύναμος, αφού σ’ αυτόν οι πολίτες εναποθέτουν τις ατομικές τους προσδοκίες. Έτσι ο πολίτης χειραγωγείται και με υπόδειξη του «δικού» του δημάρχου μετατρέπεται σε ψηφοφόρο του πολιτικού φίλου του δημάρχου.
Στη συνέχεια βουλευτές και επίδοξοι πολιτευτές επιδιώκουν να έχουν τις καλύτερες σχέσεις με τους δημάρχους ώστε να μπορούν να… πίνουν νερό από το ίδιο ποτήρι. Γι’ αυτό και σπάνια βλέπουμε δημόσια κριτική από τον έναν προς τον άλλον, λες και ήταν φίλοι από το δημοτικό σχολείο. Έτσι στήνεται ο μηχανισμός που γεννάει χειραγώγηση, διαπλοκή και διαφθορά με τις γνωστές αρρώστειες σε βάρος του δημοσίου χρήματος και του γενικού συμφέροντος.
Ας σκεφτούμε αν θα μπορούσε ποτέ δήμαρχος να καταχραστεί 400.000 ευρώ που δόθηκαν από τον Ο.Π.Α.Π.. για την κατασκευή αθλητικού κέντρου στο Μακροχώρι της Βέροιας στη μνήμη των αδικοσκοτωμένων μαθητών, εφόσον δεν υπήρχε ανοχή ή συγκάλυψη από πολιτικούς παράγοντες!
Να γιατί η σημερινή κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να κόψει τον ομφάλιο λώρο δημάρχου και πολιτικού. Χρειάζεται άμεσα ριζική αλλαγή του τρόπου εκλογής των δημοτικών αρχόντων. Προτείνω, λοιπόν, στη διαδικασία των εκλογών να υπάρχει ένα ψηφοδέλτιο με τους υποψηφίους δημάρχους και ένα ενιαίο με τους δημοτικούς συμβούλους. Έτσι ο πολίτης, απαλλαγμένος από κομματικές νοοτροπίες, θα έχει τη δυνατότητα να προτιμάει ανθρώπους που να θεωρεί κατάλληλους λόγω αξιοσύνης και όχι λόγω ιδεολογικής – κομματικής συγγένειας.
Νομίζω ότι αυτή η κυβέρνηση με τη σύνθεσή της μπορεί να πείσει ώστε να αλλάξουμε στάση και συμπεριφορά στην εκλογή των δημάρχων. Γιατί έτσι ο δήμαρχος δεν θα μπορεί ούτε κομματικά να λειτουργεί και ούτε να στηρίζει την πολιτική του στην παραταξιακή πειθαρχία.
Λογικές ότι ο πολίτης δεν μπορεί να προσαρμοστεί σ’ αυτές τις αλλαγές δεν έχουν βάση, όπως έδειξε ο σχηματισμός της τρικομματικής κυβέρνησης.
Γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι πολιτικά και κοινωνικά χρήσιμο, αντί να παρακολουθούμε την ιστορία δημάρχων σε δικαστικές αίθουσες, να χαιρόμαστε την προσφορά τους στις αίθουσες των δημοτικών συμβουλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου