Τι ζώδιο είναι ο Τσίπρας;

Όσα ο δόλος κρύβει, ο χρόνος ξεσκεπάζει, λέει ο Σαίξπηρ στον Βασιλιά Ληρ.

Ο σαιξπηρικός στίχος μπορεί κάλλιστα να εξηγήσει τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση. Έχοντας συμπληρώσει έξι χρόνια ύφεσης και τέσσερα χρόνια Μνημονίου, με την οικονομία να έχει συρρικνωθεί κατά 25%, η κυβερνητική προπαγάνδα χάνει ολοένα και περισσότερο την αποτελεσματικότητά της.  Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα της μαζικής ανέχειας, κι ύστερα από την παταγώδη διάψευση διαδοχικών κυβερνητικών υποσχέσεων  περί βελτίωσης των πραγμάτων, τα φληναφήματα του κ. Σαμαρά περί success story και σύντομης εξόδου από το Μνημόνιο δεν πείθουν πλέον.

Τι success story είναι αυτό με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και πάνω από 4% ύφεση μέσα στο 2013; Και τι είδους «έξοδος» από το Μνημόνιο μέσα στο 2014 θα είναι αυτή, όταν η Κομισιόν προβλέπει «μερικό» δανεισμό από τις αγορές από το 2015, ενώ η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού των 11 δισ. επαφίεται στην καλή διάθεση των δανειστών, με την κυβέρνηση να περιμένει παθητικά τις αποφάσεις τους; Επιπλέον, πώς ακριβώς θα βγούμε από το Μνημόνιο, όταν το μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο που έχει καταστρέψει την κοινωνική προστασία, θα είναι σε ισχύ; Τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση, πολλοί από αυτούς χωρίς περίθαλψη και θέρμανση, λίγοι μπορούν να πειστούν από το οργανωμένο ψεύδος της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Τι μένει λοιπόν στην κυβέρνηση εν όψει ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών; Πώς θα επιδιώξει την αποφυγή της επερχόμενης βαριάς ήττας, από τη στιγμή που το πολιτικό σχέδιό της έχει χρεοκοπήσει και τα επιχειρήματά της πείθουν πολύ λίγους; Φαίνεται ότι τα κυβερνητικά επιτελεία, σε συνεργασία με τους ξένους συμβούλους τους, έχουν επιλέξει δύο μεθόδους.

Η πρώτη είναι αυτό που στο ποδόσφαιρο ονομάζεται καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου. Όταν είναι αδιαμφισβήτητη η διαφορά ποιότητας μεταξύ δύο ομάδων, πολλές φορές ο πιο αδύναμος αρκείται στο να εμποδίζει τον αντίπαλο να σκοράρει, παραιτούμενος από την αναζήτηση του γκολ και τη διεκδίκηση της νίκης. Αναλόγως πράττει η Νέα Δημοκρατία. Σιγά σιγά παραιτείται από την προβολή των (ανύπαρκτων) κυβερνητικών «επιτευγμάτων», κι αφιερώνεται αποκλειστικά στην αναζήτηση ή και κατασκευή (μέσω μονταζιέρας) τρωτών σημείων του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε μπροστά στο οξύμωρο πολιτικά σχήμα, η κυβέρνηση να συμπεριφέρεται ως αντιπολίτευση: αντί να κυβερνά, καθήκον που μοιάζει να έχει αναλάβει πλήρως η τρόικα, ασχολείται διαρκώς με την κριτική του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να απαντάται άλλη περίπτωση στα χρονικά του ελληνικού κράτους, όπου κυβέρνηση οικειοθελώς να ασκεί «αντιπολιτευτικό» έργο.

Η δεύτερη μέθοδος, με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να διασωθεί εκλογικά, είναι η αποφυγή πάση θυσία της ουσιαστικής συζήτησης για την πολιτική ταμπακιέρα, μέσω της ανάδειξη ανύπαρκτων ή ήσσονος σημασίας ζητημάτων. Η λογική είναι πολύ απλή. Αν στο επίκεντρο της προεκλογικής ατζέντας είναι το Μνημόνιο και οι πραγματικές προοπτικές της οικονομίας, αν οι πολίτες βρεθούν ενώπιον του πραγματικού διλήμματος των εκλογών (έξοδος από το Μνημόνιο με τον ΣΥΡΙΖΑ ή διαιώνισή του με τη ΝΔ), τότε είναι βέβαιη η συντριβή της κυβέρνησης.  Τι μπορεί πλέον να πει η κυβέρνηση σε μια επί της ουσίας πολιτική συζήτηση, και, το κυριότερο, ποιος μπορεί πλέον να την πιστέψει; Γι’ αυτό, τα κυβερνητικά χαλκεία πετάνε την μπάλα στην εξέδρα (για να χρησιμοποιήσουμε άλλη μία ποδοσφαιρική έκφραση), επιχειρώντας να ανοίξουν συζητήσεις που δεν αφορούν τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.

Στην αρχή εγκάλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ περί βίας –αυτοί που στέλεχός τους ήταν ο δολοφόνος Καλαμπόκας. Τώρα προσπαθούν να κάνουν θέμα τα… θρησκευτικά πιστεύω του Αλέξη Τσίπρα –λες και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βάζει υποψηφιότητα για πατριάρχης και όχι για πρωθυπουργός. Δεν τους ενδιαφέρει αν καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικά πάθη, με όσους κινδύνους αυτά συνεπάγονται. Όπως ακριβώς δεν νοιάζονται αν ο πολιτικός λόγος τους στρέφεται πλέον εναντίον των θεμελιωδών κατακτήσεων του Διαφωτισμού. Θα κάνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο θόρυβο, θα πουν τις πιο φοβερές ακροδεξιές ανοησίες, αρκεί να αποφύγουν τη συζήτηση για την ταμπακιέρα, δηλαδή για το ότι η πολιτική τους καταστρέφει την κοινωνία.

Λογικά το επόμενο βήμα της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι να ερωτηθεί ο Τρίπρας για το τι ζώδιο είναι. Διότι αν είναι Υδροχόος σύμφωνα με τους πλανήτες μπορεί να απειληθεί το πρωτογενές πλεόνασμα…

 Πηγή: LEFT.gr

Όσα ο δόλος κρύβει, ο χρόνος ξεσκεπάζει, λέει ο Σαίξπηρ στον Βασιλιά Ληρ. Ο σαιξπηρικός στίχος μπορεί κάλλιστα να εξηγήσει τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση. Έχοντας συμπληρώσει έξι χρόνια ύφεσης και τέσσερα χρόνια Μνημονίου, με την οικονομία να έχει συρρικνωθεί κατά 25%, η κυβερνητική προπαγάνδα χάνει ολοένα και περισσότερο την αποτελεσματικότητά της.  Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα της μαζικής ανέχειας, κι ύστερα από την παταγώδη διάψευση διαδοχικών κυβερνητικών υποσχέσεων  περί βελτίωσης των πραγμάτων, τα φληναφήματα του κ. Σαμαρά περί success story και σύντομης εξόδου από το Μνημόνιο δεν πείθουν πλέον.
Τι success story είναι αυτό με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και πάνω από 4% ύφεση μέσα στο 2013; Και τι είδους «έξοδος» από το Μνημόνιο μέσα στο 2014 θα είναι αυτή, όταν η Κομισιόν προβλέπει «μερικό» δανεισμό από τις αγορές από το 2015, ενώ η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού των 11 δισ. επαφίεται στην καλή διάθεση των δανειστών, με την κυβέρνηση να περιμένει παθητικά τις αποφάσεις τους; Επιπλέον, πώς ακριβώς θα βγούμε από το Μνημόνιο, όταν το μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο που έχει καταστρέψει την κοινωνική προστασία, θα είναι σε ισχύ; Τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση, πολλοί από αυτούς χωρίς περίθαλψη και θέρμανση, λίγοι μπορούν να πειστούν από το οργανωμένο ψεύδος της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Τι μένει λοιπόν στην κυβέρνηση εν όψει ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών; Πώς θα επιδιώξει την αποφυγή της επερχόμενης βαριάς ήττας, από τη στιγμή που το πολιτικό σχέδιό της έχει χρεοκοπήσει και τα επιχειρήματά της πείθουν πολύ λίγους; Φαίνεται ότι τα κυβερνητικά επιτελεία, σε συνεργασία με τους ξένους συμβούλους τους, έχουν επιλέξει δύο μεθόδους.
Η πρώτη είναι αυτό που στο ποδόσφαιρο ονομάζεται καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου. Όταν είναι αδιαμφισβήτητη η διαφορά ποιότητας μεταξύ δύο ομάδων, πολλές φορές ο πιο αδύναμος αρκείται στο να εμποδίζει τον αντίπαλο να σκοράρει, παραιτούμενος από την αναζήτηση του γκολ και τη διεκδίκηση της νίκης. Αναλόγως πράττει η Νέα Δημοκρατία. Σιγά σιγά παραιτείται από την προβολή των (ανύπαρκτων) κυβερνητικών «επιτευγμάτων», κι αφιερώνεται αποκλειστικά στην αναζήτηση ή και κατασκευή (μέσω μονταζιέρας) τρωτών σημείων του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε μπροστά στο οξύμωρο πολιτικά σχήμα, η κυβέρνηση να συμπεριφέρεται ως αντιπολίτευση: αντί να κυβερνά, καθήκον που μοιάζει να έχει αναλάβει πλήρως η τρόικα, ασχολείται διαρκώς με την κριτική του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να απαντάται άλλη περίπτωση στα χρονικά του ελληνικού κράτους, όπου κυβέρνηση οικειοθελώς να ασκεί «αντιπολιτευτικό» έργο.
Η δεύτερη μέθοδος, με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να διασωθεί εκλογικά, είναι η αποφυγή πάση θυσία της ουσιαστικής συζήτησης για την πολιτική ταμπακιέρα, μέσω της ανάδειξη ανύπαρκτων ή ήσσονος σημασίας ζητημάτων. Η λογική είναι πολύ απλή. Αν στο επίκεντρο της προεκλογικής ατζέντας είναι το Μνημόνιο και οι πραγματικές προοπτικές της οικονομίας, αν οι πολίτες βρεθούν ενώπιον του πραγματικού διλήμματος των εκλογών (έξοδος από το Μνημόνιο με τον ΣΥΡΙΖΑ ή διαιώνισή του με τη ΝΔ), τότε είναι βέβαιη η συντριβή της κυβέρνησης.  Τι μπορεί πλέον να πει η κυβέρνηση σε μια επί της ουσίας πολιτική συζήτηση, και, το κυριότερο, ποιος μπορεί πλέον να την πιστέψει; Γι’ αυτό, τα κυβερνητικά χαλκεία πετάνε την μπάλα στην εξέδρα (για να χρησιμοποιήσουμε άλλη μία ποδοσφαιρική έκφραση), επιχειρώντας να ανοίξουν συζητήσεις που δεν αφορούν τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.
Στην αρχή εγκάλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ περί βίας –αυτοί που στέλεχός τους ήταν ο δολοφόνος Καλαμπόκας. Τώρα προσπαθούν να κάνουν θέμα τα… θρησκευτικά πιστεύω του Αλέξη Τσίπρα –λες και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βάζει υποψηφιότητα για πατριάρχης και όχι για πρωθυπουργός. Δεν τους ενδιαφέρει αν καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικά πάθη, με όσους κινδύνους αυτά συνεπάγονται. Όπως ακριβώς δεν νοιάζονται αν ο πολιτικός λόγος τους στρέφεται πλέον εναντίον των θεμελιωδών κατακτήσεων του Διαφωτισμού. Θα κάνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο θόρυβο, θα πουν τις πιο φοβερές ακροδεξιές ανοησίες, αρκεί να αποφύγουν τη συζήτηση για την ταμπακιέρα, δηλαδή για το ότι η πολιτική τους καταστρέφει την κοινωνία.
Λογικά το επόμενο βήμα της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι να ερωτηθεί ο Τρίπρας για το τι ζώδιο είναι. Διότι αν είναι Υδροχόος σύμφωνα με τους πλανήτες μπορεί να απειληθεί το πρωτογενές πλεόνασμα…
- See more at: http://left.gr/news/ti-zodio-einai-o-tsipras#sthash.iYZTg1Sv.dpuf

Όσα ο δόλος κρύβει, ο χρόνος ξεσκεπάζει, λέει ο Σαίξπηρ στον Βασιλιά Ληρ. Ο σαιξπηρικός στίχος μπορεί κάλλιστα να εξηγήσει τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση. Έχοντας συμπληρώσει έξι χρόνια ύφεσης και τέσσερα χρόνια Μνημονίου, με την οικονομία να έχει συρρικνωθεί κατά 25%, η κυβερνητική προπαγάνδα χάνει ολοένα και περισσότερο την αποτελεσματικότητά της.  Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα της μαζικής ανέχειας, κι ύστερα από την παταγώδη διάψευση διαδοχικών κυβερνητικών υποσχέσεων  περί βελτίωσης των πραγμάτων, τα φληναφήματα του κ. Σαμαρά περί success story και σύντομης εξόδου από το Μνημόνιο δεν πείθουν πλέον. - See more at: http://left.gr/news/ti-zodio-einai-o-tsipras#sthash.iYZTg1Sv.dpuf

Όσα ο δόλος κρύβει, ο χρόνος ξεσκεπάζει, λέει ο Σαίξπηρ στον Βασιλιά Ληρ. Ο σαιξπηρικός στίχος μπορεί κάλλιστα να εξηγήσει τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση. Έχοντας συμπληρώσει έξι χρόνια ύφεσης και τέσσερα χρόνια Μνημονίου, με την οικονομία να έχει συρρικνωθεί κατά 25%, η κυβερνητική προπαγάνδα χάνει ολοένα και περισσότερο την αποτελεσματικότητά της.  Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα της μαζικής ανέχειας, κι ύστερα από την παταγώδη διάψευση διαδοχικών κυβερνητικών υποσχέσεων  περί βελτίωσης των πραγμάτων, τα φληναφήματα του κ. Σαμαρά περί success story και σύντομης εξόδου από το Μνημόνιο δεν πείθουν πλέον.
Τι success story είναι αυτό με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και πάνω από 4% ύφεση μέσα στο 2013; Και τι είδους «έξοδος» από το Μνημόνιο μέσα στο 2014 θα είναι αυτή, όταν η Κομισιόν προβλέπει «μερικό» δανεισμό από τις αγορές από το 2015, ενώ η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού των 11 δισ. επαφίεται στην καλή διάθεση των δανειστών, με την κυβέρνηση να περιμένει παθητικά τις αποφάσεις τους; Επιπλέον, πώς ακριβώς θα βγούμε από το Μνημόνιο, όταν το μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο που έχει καταστρέψει την κοινωνική προστασία, θα είναι σε ισχύ; Τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση, πολλοί από αυτούς χωρίς περίθαλψη και θέρμανση, λίγοι μπορούν να πειστούν από το οργανωμένο ψεύδος της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Τι μένει λοιπόν στην κυβέρνηση εν όψει ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών; Πώς θα επιδιώξει την αποφυγή της επερχόμενης βαριάς ήττας, από τη στιγμή που το πολιτικό σχέδιό της έχει χρεοκοπήσει και τα επιχειρήματά της πείθουν πολύ λίγους; Φαίνεται ότι τα κυβερνητικά επιτελεία, σε συνεργασία με τους ξένους συμβούλους τους, έχουν επιλέξει δύο μεθόδους.
Η πρώτη είναι αυτό που στο ποδόσφαιρο ονομάζεται καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου. Όταν είναι αδιαμφισβήτητη η διαφορά ποιότητας μεταξύ δύο ομάδων, πολλές φορές ο πιο αδύναμος αρκείται στο να εμποδίζει τον αντίπαλο να σκοράρει, παραιτούμενος από την αναζήτηση του γκολ και τη διεκδίκηση της νίκης. Αναλόγως πράττει η Νέα Δημοκρατία. Σιγά σιγά παραιτείται από την προβολή των (ανύπαρκτων) κυβερνητικών «επιτευγμάτων», κι αφιερώνεται αποκλειστικά στην αναζήτηση ή και κατασκευή (μέσω μονταζιέρας) τρωτών σημείων του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε μπροστά στο οξύμωρο πολιτικά σχήμα, η κυβέρνηση να συμπεριφέρεται ως αντιπολίτευση: αντί να κυβερνά, καθήκον που μοιάζει να έχει αναλάβει πλήρως η τρόικα, ασχολείται διαρκώς με την κριτική του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να απαντάται άλλη περίπτωση στα χρονικά του ελληνικού κράτους, όπου κυβέρνηση οικειοθελώς να ασκεί «αντιπολιτευτικό» έργο.
Η δεύτερη μέθοδος, με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να διασωθεί εκλογικά, είναι η αποφυγή πάση θυσία της ουσιαστικής συζήτησης για την πολιτική ταμπακιέρα, μέσω της ανάδειξη ανύπαρκτων ή ήσσονος σημασίας ζητημάτων. Η λογική είναι πολύ απλή. Αν στο επίκεντρο της προεκλογικής ατζέντας είναι το Μνημόνιο και οι πραγματικές προοπτικές της οικονομίας, αν οι πολίτες βρεθούν ενώπιον του πραγματικού διλήμματος των εκλογών (έξοδος από το Μνημόνιο με τον ΣΥΡΙΖΑ ή διαιώνισή του με τη ΝΔ), τότε είναι βέβαιη η συντριβή της κυβέρνησης.  Τι μπορεί πλέον να πει η κυβέρνηση σε μια επί της ουσίας πολιτική συζήτηση, και, το κυριότερο, ποιος μπορεί πλέον να την πιστέψει; Γι’ αυτό, τα κυβερνητικά χαλκεία πετάνε την μπάλα στην εξέδρα (για να χρησιμοποιήσουμε άλλη μία ποδοσφαιρική έκφραση), επιχειρώντας να ανοίξουν συζητήσεις που δεν αφορούν τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.
Στην αρχή εγκάλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ περί βίας –αυτοί που στέλεχός τους ήταν ο δολοφόνος Καλαμπόκας. Τώρα προσπαθούν να κάνουν θέμα τα… θρησκευτικά πιστεύω του Αλέξη Τσίπρα –λες και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βάζει υποψηφιότητα για πατριάρχης και όχι για πρωθυπουργός. Δεν τους ενδιαφέρει αν καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικά πάθη, με όσους κινδύνους αυτά συνεπάγονται. Όπως ακριβώς δεν νοιάζονται αν ο πολιτικός λόγος τους στρέφεται πλέον εναντίον των θεμελιωδών κατακτήσεων του Διαφωτισμού. Θα κάνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο θόρυβο, θα πουν τις πιο φοβερές ακροδεξιές ανοησίες, αρκεί να αποφύγουν τη συζήτηση για την ταμπακιέρα, δηλαδή για το ότι η πολιτική τους καταστρέφει την κοινωνία.
Λογικά το επόμενο βήμα της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι να ερωτηθεί ο Τρίπρας για το τι ζώδιο είναι. Διότι αν είναι Υδροχόος σύμφωνα με τους πλανήτες μπορεί να απειληθεί το πρωτογενές πλεόνασμα…

tags: editorial

- See more at: http://left.gr/news/ti-zodio-einai-o-tsipras#sthash.iYZTg1Sv.dpuf

Όσα ο δόλος κρύβει, ο χρόνος ξεσκεπάζει, λέει ο Σαίξπηρ στον Βασιλιά Ληρ. Ο σαιξπηρικός στίχος μπορεί κάλλιστα να εξηγήσει τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση. Έχοντας συμπληρώσει έξι χρόνια ύφεσης και τέσσερα χρόνια Μνημονίου, με την οικονομία να έχει συρρικνωθεί κατά 25%, η κυβερνητική προπαγάνδα χάνει ολοένα και περισσότερο την αποτελεσματικότητά της.  Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα της μαζικής ανέχειας, κι ύστερα από την παταγώδη διάψευση διαδοχικών κυβερνητικών υποσχέσεων  περί βελτίωσης των πραγμάτων, τα φληναφήματα του κ. Σαμαρά περί success story και σύντομης εξόδου από το Μνημόνιο δεν πείθουν πλέον.
Τι success story είναι αυτό με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και πάνω από 4% ύφεση μέσα στο 2013; Και τι είδους «έξοδος» από το Μνημόνιο μέσα στο 2014 θα είναι αυτή, όταν η Κομισιόν προβλέπει «μερικό» δανεισμό από τις αγορές από το 2015, ενώ η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού των 11 δισ. επαφίεται στην καλή διάθεση των δανειστών, με την κυβέρνηση να περιμένει παθητικά τις αποφάσεις τους; Επιπλέον, πώς ακριβώς θα βγούμε από το Μνημόνιο, όταν το μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο που έχει καταστρέψει την κοινωνική προστασία, θα είναι σε ισχύ; Τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση, πολλοί από αυτούς χωρίς περίθαλψη και θέρμανση, λίγοι μπορούν να πειστούν από το οργανωμένο ψεύδος της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Τι μένει λοιπόν στην κυβέρνηση εν όψει ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών; Πώς θα επιδιώξει την αποφυγή της επερχόμενης βαριάς ήττας, από τη στιγμή που το πολιτικό σχέδιό της έχει χρεοκοπήσει και τα επιχειρήματά της πείθουν πολύ λίγους; Φαίνεται ότι τα κυβερνητικά επιτελεία, σε συνεργασία με τους ξένους συμβούλους τους, έχουν επιλέξει δύο μεθόδους.
Η πρώτη είναι αυτό που στο ποδόσφαιρο ονομάζεται καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου. Όταν είναι αδιαμφισβήτητη η διαφορά ποιότητας μεταξύ δύο ομάδων, πολλές φορές ο πιο αδύναμος αρκείται στο να εμποδίζει τον αντίπαλο να σκοράρει, παραιτούμενος από την αναζήτηση του γκολ και τη διεκδίκηση της νίκης. Αναλόγως πράττει η Νέα Δημοκρατία. Σιγά σιγά παραιτείται από την προβολή των (ανύπαρκτων) κυβερνητικών «επιτευγμάτων», κι αφιερώνεται αποκλειστικά στην αναζήτηση ή και κατασκευή (μέσω μονταζιέρας) τρωτών σημείων του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε μπροστά στο οξύμωρο πολιτικά σχήμα, η κυβέρνηση να συμπεριφέρεται ως αντιπολίτευση: αντί να κυβερνά, καθήκον που μοιάζει να έχει αναλάβει πλήρως η τρόικα, ασχολείται διαρκώς με την κριτική του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να απαντάται άλλη περίπτωση στα χρονικά του ελληνικού κράτους, όπου κυβέρνηση οικειοθελώς να ασκεί «αντιπολιτευτικό» έργο.
Η δεύτερη μέθοδος, με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να διασωθεί εκλογικά, είναι η αποφυγή πάση θυσία της ουσιαστικής συζήτησης για την πολιτική ταμπακιέρα, μέσω της ανάδειξη ανύπαρκτων ή ήσσονος σημασίας ζητημάτων. Η λογική είναι πολύ απλή. Αν στο επίκεντρο της προεκλογικής ατζέντας είναι το Μνημόνιο και οι πραγματικές προοπτικές της οικονομίας, αν οι πολίτες βρεθούν ενώπιον του πραγματικού διλήμματος των εκλογών (έξοδος από το Μνημόνιο με τον ΣΥΡΙΖΑ ή διαιώνισή του με τη ΝΔ), τότε είναι βέβαιη η συντριβή της κυβέρνησης.  Τι μπορεί πλέον να πει η κυβέρνηση σε μια επί της ουσίας πολιτική συζήτηση, και, το κυριότερο, ποιος μπορεί πλέον να την πιστέψει; Γι’ αυτό, τα κυβερνητικά χαλκεία πετάνε την μπάλα στην εξέδρα (για να χρησιμοποιήσουμε άλλη μία ποδοσφαιρική έκφραση), επιχειρώντας να ανοίξουν συζητήσεις που δεν αφορούν τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.
Στην αρχή εγκάλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ περί βίας –αυτοί που στέλεχός τους ήταν ο δολοφόνος Καλαμπόκας. Τώρα προσπαθούν να κάνουν θέμα τα… θρησκευτικά πιστεύω του Αλέξη Τσίπρα –λες και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βάζει υποψηφιότητα για πατριάρχης και όχι για πρωθυπουργός. Δεν τους ενδιαφέρει αν καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικά πάθη, με όσους κινδύνους αυτά συνεπάγονται. Όπως ακριβώς δεν νοιάζονται αν ο πολιτικός λόγος τους στρέφεται πλέον εναντίον των θεμελιωδών κατακτήσεων του Διαφωτισμού. Θα κάνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο θόρυβο, θα πουν τις πιο φοβερές ακροδεξιές ανοησίες, αρκεί να αποφύγουν τη συζήτηση για την ταμπακιέρα, δηλαδή για το ότι η πολιτική τους καταστρέφει την κοινωνία.
Λογικά το επόμενο βήμα της κυβερνητικής προπαγάνδας είναι να ερωτηθεί ο Τρίπρας για το τι ζώδιο είναι. Διότι αν είναι Υδροχόος σύμφωνα με τους πλανήτες μπορεί να απειληθεί το πρωτογενές πλεόνασμα…

tags: editorial

- See more at: http://left.gr/news/ti-zodio-einai-o-tsipras#sthash.iYZTg1Sv.dpuf