ΔΝΤ: Εκθεση με στοιχεία αυτοκριτικής.

Αστοχίες και λάθη, που αποδίδει κυρίως στην ευρωπαϊκή πλευρά και την ελληνική κυβέρνηση, αναγνωρίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε μια έκθεση - απολογισμό του πρώτου Μνημονίου. Στην έκθεση διακρίνονται τα επιχειρήματα του ΔΝΤ για την αναγκαιότητα μιας νέας απομείωσης του ελληνικού χρέους, ενώ

ο κ. Τόμσεν δήλωσε ότι η απομείωση χρειαζόταν να γίνει νωρίτερα. Το ΔΝΤ στην έκθεση, που εμπεριέχει και στοιχεία αυτοκριτικής, σημειώνει τα εξής:

1. Αν και τα στελέχη του είχαν εκφράσει ευθύς εξαρχής επιφυλάξεις για τη βιωσιμότητα του χρέους, η Ευρωζώνη δεν συναίνεσε στο «κούρεμα» τότε, κάτι που αποδείχθηκε αναγκαίο αργότερα. Μάλιστα, αφήνει να εννοηθεί ότι μια σειρά από υπεραισιόδοξες, όπως αποδείχθηκε, εκτιμήσεις, π.χ. για την ύφεση, τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις και την επιστροφή στις αγορές, υιοθετήθηκαν για να φανεί το χρέος βιώσιμο. Το «κούρεμα» του χρέους συζητήθηκε, αλλά απορρίφθηκε, επειδή κάποια μέλη υποστήριξαν ότι δεν θα ενεκρίνετο από τα κοινοβούλια. Επίσης, θα έπληττε τις τράπεζες, αυξάνοντας τις ανάγκες χρηματοδότησης και ενδεχομένως θα «μόλυνε» και άλλες χώρες του ευρώ, προκαλώντας ένα ντόμινο τύπου Lehman Brothers.

2. Το ποσό των 110 δισ. ευρώ, που διατέθηκε με το πρώτο πακέτο βοήθειας, επέβαλε την ταχύτατη δημοσιονομική προσαρμογή. Ενώ το Ταμείο έδωσε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του (30 δισ. ευρώ), τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης αρνήθηκαν να αυξήσουν τη χρηματοδότηση, λόγω των πολιτικών αντιδράσεων.

3. Οι επιπτώσεις της δημοσιονομικής προσαρμογής υποεκτιμήθηκαν και η ύφεση ήταν πολύ μεγαλύτερη. Ωστόσο, υποστηρίζει ότι η βαθύτερη ύφεση δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο του δημοσιονομικού σοκ. Οφείλεται επίσης στην κατάρρευση της εμπιστοσύνης εξαιτίας της πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής, στις δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για το ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έδειξε την αναγκαία δέσμευση να υλοποιήσει το πρόγραμμα. Σε κάθε περίπτωση, υποστηρίζει το ΔΝΤ, η βαθιά ύφεση ήταν αναπόφευκτη δεδομένων του μεγάλου ελλείμματος και της μη πρόσβασης στις αγορές.

4. Η ελληνική κυβέρνηση δεν προχώρησε σε δραστικές μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις, ενώ είχε ελάχιστη στήριξη από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

5. Η δημόσια διοίκηση αποδείχθηκε ανίκανη να εφαρμόσει το πρόγραμμα, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που εξέπληξε και τα στελέχη του Ταμείου, που γνώριζαν τις αδυναμίες