Όταν το καρτέλ κάνει την κότα

Η απόφαση της επιτροπής ανταγωνισμού για το καρτέλ στα κοτόπουλα (πρόστιμα 40 εκατ. ευρώ σε πτηνοτροφικές μονάδες για συντονισμένες δράσεις) διαβάζεται σαν ένα ανέκδοτο. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90 στη συγκεκριμένη αγορά ίσχυε η αγορανομικά καθορισμένη τιμή. Μετά ήρθαν τα ευρωπαϊκά δεδομένα και οι επιχειρήσεις του κλάδου έπρεπε να προσαρμοσθούν. Αποφάσισαν, λοιπόν, να συναντιούνται συχνά-πυκνά και να καθορίζουν τις τιμές. Όταν το 2001 κάποια καινούργια επιχείρηση μπήκε στον κλάδο, της εστειλαν πρόσκληση να συμμετάσχει σε συνεδρίαση του συνδέσμου. Πήγε ο εκπρόσωπός της και όταν του είπαν «Ξέρετε θα συζητήσουμε τις τιμές», σηκώθηκε να φύγει. «Είναι παράνομο, ο ορισμός του καρτέλ», φέρεται κατά την απόφαση της επιτροπής ανταγωνισμού να τους απάντησε. Το 2007 τον ξανακάλεσαν, σύμφωνα με την απόφαση, για το ίδιο θέμα, και πάλι απέφυγε να πάει. Για κακή τους τύχη τα έγγραφα αυτά βρέθηκαν τώρα στις έρευνες και συμπεριλαμβάνονται στην απόφαση.
Αυτό δεν είναι περίεργο. Το περίεργο είναι ότι οι επιχειρήσεις που τιμωρούνται, διαμαρτύρονται καθώς αντιμετωπίζουν δυσκολίες να επιβιώσουν. Από τα χέρια τους έχουν περάσει εκατοντάδες εκατομμυρίων δάνεια της πρώην Αγροτικής Τράπεζας. Και ποιος είπε ότι πρέπει να επιβιώσουν; Καπιταλισμό έχουμε. Ή νομίζουμε ότι έχουμε, καθώς από δικηγόρους που ασχολούνται με την υπόθεση μαθαίνω ότι στις έρευνες βρέθηκαν και σημειώματα πολιτικών για να δοθούν από την Αγροτική Τράπεζα -αυτήν που μας πήρανε τα αυτιά ότι πουλήθηκε στα καταραμένα ιδιωτικά συμφέροντα- δάνεια σε εκείνη ή την άλλη επιχείρηση που συμμετείχε στο καρτέλ. Ε, αν οι άνθρωποι παίρνανε χαριστικά δάνεια, και καθόριζαν κατά την απόφαση της επιτροπής ανταγωνισμού τις τιμές, δεν είναι απορίας άξιο πώς έπεσαν έξω. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν;
Τάσος Τέλλογλου protagon