Η ομιλία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτού Άρτας, Όλγας Γεροβασίλη, κατά τη συζήτηση κατ' άρθρο στην ολομέλεια της Βουλής του σχεδίου νόμου: «ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ Γ΄ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»,

Κυρίες και κύριοι συνάδερφοι, Η προηγούμενη κυβέρνηση χρησιμοποίησε διάφορες πρακτικές διακυβέρνησης προκειμένου να εφαρμόσει τη νεοφιλελεύθερης έμπνευσης μνημονιακή πολιτική της. Ενεργοποίησε τον κοινωνικό αυτοματισμό, πρακτική – να θυμίσω – που έλκει τη καταγωγή της από τη περίοδο διακυβέρνησης του κου Σημίτη, το δόγμα της «μηδενικής ανοχής», το δόγμα «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει», τη θεωρία των «δύο άκρων». Δεν κατάφερε, όμως να πείσει τον ελληνικό λαό. Και παρόλο που στις προηγούμενες εκλογές δεν της «βγήκε», επιμένει. Επιμένει στην επανάληψη της ίδιας αποτυχημένης ρητορικής, προσδοκώντας διαφορετικό αποτέλεσμα. Αποτελεί ή όχι η επιμονή αυτή, ομολογία αδιεξόδου, εμμονικής ιδεολογικής αγκύλωσης και υπερφίαλης βεβαιότητας για την ορθότητα της στρατηγικής; Σα να προσπαθεί ο κος Σαμαράς, με το κλειδί του, να μπει ξανά στο γραφείο του κου Τσίπρα, στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Και συνεχίζει να προσπαθεί να ξεκλειδώσει την πόρτα με το ίδιο κλειδί. Παρόλο που πολλοί, απ’ το ίδιο του το κόμμα, του ζητάνε να παραδώσει τα κλειδιά. Παρόλο που και ο ίδιος βλέπει πως δεν ταιριάζουν. Γιατί, όμως, το think tank του κόμματός σας επιμένει; Επειδή η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων υπηρετεί την καινούρια σας στρατηγική, την θεωρία της «αριστερής παρένθεσης». Κάνοντας την ευχή σας αλήθεια, σοκαρισμένοι απ΄ το γεγονός πως οι αρχές και οι αξίες της αριστεράς έχουν την ευκαιρία τους να υπερβούν την αριθμητική της κάλπης και να γίνουν πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα, επινοήθηκε η περιβόητη αριστερή παρένθεση. Ότι δηλαδή, η κυβέρνηση δεν είναι ακριβώς κυβέρνηση, είναι κυβέρνηση αντικαταστάτρια, αναπληρωματική, μέχρι να ξεκουραστεί η προηγούμενη. Κι όπου να ‘ναι επιστρέφουμε στα παλιά. Σε αυτό σας το ιδεολόγημα, έχετε βρει πρόθυμους συνεργάτες τα συστημικά ΜΜΕ και τους καναλάρχες που βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους. Καθημερινά, με όρους γκεμπελικής προπαγάνδας, προσπαθείτε να πείσετε τον ελληνικό λαό για μια καινούρια εικονική πραγματικότητα. Σαν αυτήν την εικονική πραγματικότητα που δημιούργησε μερίδα των ΜΜΕ με αφορμή τη χθεσινή πορεία εργαζομένων στην Eldorado Gold στην Αθήνα. Για πρώτη φορά υπήρξε τέτοια τεράστια κάλυψη εργατικής κινητοποίησης από τα ιδιωτικά κανάλια τα τελευταία χρόνια. Σε αντίθεση με τις πορείες που έγιναν το προηγούμενο διάστημα στη Θεσσαλονίκη ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και αριθμούσαν κάποιες δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών. Εκείνες ήταν «αόρατες πορείες». Εκείνες ήταν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Ξέρετε, όμως, κύριοι και κυρίες συνάδερφοι, Μπορείς να ξεγελάς πολλούς για πολύ, αλλά όχι όλους για πάντα. Θα έρθω τώρα στην ουσία του νομοσχεδίου και θα αναφερθώ στις τροπολογίες που έχουν κατατεθεί στο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Όσο αναφορά την τροπολογία που κατέθεσαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και με την οποία προτείνεται η κατάργηση του λεγόμενου «κουκουλονόμου». Ο «κουκουλονόμος» υπήρξε μια από τις πλέον αυταρχικές διατάξεις της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή. Εκατοντάδες άτομα έχουν διωχτεί βάση του «κουκουλονόμου». Στην πλειοψηφία τους δε άτομα νεαρά, ανήλικα πολλές φορές, απλά γιατί συμμετείχαν σε μια πορεία. Και ταλαιπωρούνται τόσο τα ίδια όσο και οι οικογένειές τους. Κυρίες και κύριοι συνάδερφοι, Οι ρυθμίσεις αυτές, αποδείχθηκαν πλήρως αναποτελεσματικές για τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Κατακρίθηκαν, επιπλέον, από το σύνολο σχεδόν της επιστημονικής κοινότητας, επειδή πάσχουν από πιθανή αντισυνταγματικότητα. Τέλος, αντιρρήσεις εξέφρασαν και τα συνδικαλιστικά όργανα των αστυνομικών. Και τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης εξέφρασαν τις ενστάσεις τους σχετικά με το συγκεκριμένο μέτρο. Μάλιστα η βουλευτής του ΚΚΕ, σε μια συμβολική κίνηση, φόρεσε για λίγο την κουκούλα της ζακέτας της κατά την αγόρευσή της στο Κοινοβούλιο. Αυτόν το Νόμο, για να μην το ξεχνάμε- είχε δεσμευτεί ότι θα καταργήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, χωρίς ωστόσο, να το κάνει. Ξέρετε, κυρίες και κύριοι συνάδερφοι, , για πρώτη φορά εισήχθη η δράση με καλυμμένα χαρακτηριστικά, ως ιδιαιτέρα επιβαρυντική περίπτωση από την κατοχική κυβέρνηση Ράλλη με τον Α.Ν. 62 της 7ης Μαΐου 1943. Εκτός από τις προβλεπόμενες ποινές το έκτακτο ειδικό στρατοδικείο μπορούσε να επιβάλλει ακόμη και τη θανατική ποινή, εφόσον εκτιμούσε ότι «συντρέχουν ιδιαίτερα επιβαρυντικές περιπτώσεις» μεταξύ των οποίων και η χρήση «προσωπίδας». Όσον αφορά την τροπολογία για τον κατ’ οίκον περιορισμό για συγγενείς κατηγορούμενων, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής. Με τον ποινικό κώδικα, από το 1950 δύο πράξεις παραμένουν ατιμώρητες όταν τελούνται από συγγενικά πρόσωπα: 1. της υπόθαλψης εγκληματία και 2. της παράλειψης καταγγελίας αξιόποινης πράξης. Σήμερα εισάγεται ρύθμιση για όλα τα υπόλοιπα εγκλήματα που αφορούν τη μεταχείριση των κατηγορουμένων στο στάδιο της ανάκρισης. Συγγενικά πρόσωπα, μέχρι 2ου βαθμού, εξ’ αίματος, σύζυγοι και συμβίοι μπορούν να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης. Δηλαδή να αντικατασταθεί η προφυλάκιση με τον κατ’ οίκον περιορισμό όταν η αξιόποινη πράξη υποβοήθησε για ηθικούς λόγους τον κύριο δράστη. Κυρίες και κύριοι συνάδερφοι, Σήμερα η συζήτηση για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ολοκληρώνεται. Ήδη, όμως, έχει αρχίσει να παίζεται το επόμενο επεισόδιο στο σίριαλ «τάξη και ασφάλεια». Αυτή τη φορά, αιχμή του δόρατος είναι το προσφιλές θέμα, το μεταναστευτικό. Παρόλο που είναι ένα θέμα ευρωπαϊκής εμβέλειας. Παρόλο που είναι ένα θέμα που δεν προσφέρεται για μικροκομματική εκμετάλλευση. Αλλά και τα ΜΜΕ εκμεταλλεύτηκαν το θέμα, ενισχύοντας την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Θυμάμαι τον κο Πρετεντέρη και τα όσα έλεγε από το δελτίο ειδήσεων του mega. Ότι, δηλαδή, «δεν φταίμε εμείς αν οι μετανάστες μπαίνουν σε μια βάρκα Γενάρη μήνα και προφανώς ...πνίγονται» Έτσι αντιμετωπίζεται η εκατόμβη νεκρών στο Αιγαίο. Τόσος κυνισμός. Κυρίες και κύριοι συνάδερφοι, Όλα τα θέματα θα χρησιμοποιηθούν για την αποδυνάμωση της προσπάθειας της Κυβέρνησης, τόσο στη διαπραγμάτευση, όσο και στο νομοθετικό της έργο. Η προσπάθεια, όμως, πέφτει στο κενό. Ας το κατανοήσουν κάποιοι αυτό.