Το αιτούμενο, αξιοπιστία και συνέπεια….

Τρίτη, 17 Μαρτίου 2009

Η χρηματοπιστωτική κρίση που κυοφορήθηκε στη Μέκκα του νεοφιλελευθερισμού και μετατράπηκε σε διεθνή ύφεση, προκάλεσε παγκόσμιο σεισμό στις οικονομίες , στις κοινωνίες και στις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο χρεοκόπησε, γιατί στηρίχθηκε στο δόγμα της αυτορρύθμισης, με όπλο την ιδεολογία της δικτατορίας των αγορών.

Διαπιστώνουμε όμως σήμερα ότι η ασυδοσία των αγορών μετατρέπει τη δημιουργικότητα σε απληστία, την ελευθερία σε ασυδοσία , παράγει ανισότητες και αστάθεια , δημιουργεί ¨καρτέλ¨ και προωθεί μονοπωλιακές καταστάσεις.

Μπροστά στον πανικό και στη διεθνή ύφεση οι κυβερνήσεις ανακάλυψαν ξανά το Κράτος ως εγγύηση της ελεύθερης αγοράς και, κυρίως, ως αποφασιστική πολιτική προϋπόθεση, η οποία θα προαγάγει την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική ευημερία.

Επιστροφή λοιπόν στο κράτος , όχι για να κυριαρχήσει το ίδιο στις αγορές, αλλά για να ρυθμίσει και να εποπτεύσει τις αγορές , να στηρίξει τα χαμηλά εισοδήματα και τις δομές κοινωνικού κράτους.

Για να γίνει όμως αυτό , είναι αναγκαίο οι πολιτικοί διαχειριστές της κρίσης να είναι σταθεροί, συνεπείς και να πείθουν την κοινή γνώμη ότι γνωρίζουν τι επιδιώκουν.

Δυστυχώς, καθημερινά η κοινωνία βιώνει ασταθείς και μεταβαλλόμενες πολιτικές συμπεριφορές, οι οποίες αντί να εμπεδώνουν ένα κλίμα σταθερότητας , αποδιοργανώνουν ό,τι απέμεινε ακόμη λειτουργικό.

Για παράδειγμα, ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπαθανασίου , αφού ακύρωσε την οικονομική πολιτική του πρώην ¨τσάρου¨ της οικονομίας κ. Αλογοσκούφη με την επαναφορά του αφορολογήτου κλπ , ο ίδιος έθεσε, σε πρόσφατη συνέντευξή του , υπό αίρεση την επιτυχία του δικού του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Όχι εξαιτίας κάποιων απρόβλεπτων εξελίξεων διεθνώς –κάτι που θα ήταν απολύτως κατανοητό–, αλλά επειδή, όπως είπε, μπορεί να σημειωθούν υστερήσεις στα εφαρμοζόμενα μέτρα.

Αλλά πώς είναι δυνατόν να μην εμφανισθούν υστερήσεις στα φορολογικά έσοδα, όταν ακόμη τα φορολογικά έντυπα για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων δεν έχουν επιδοθεί, με αποτέλεσμα να δοθεί από τον ίδιο τον Υπουργό παράταση υποβολής των φορολογικών δηλώσεων ενός μήνα ¨ με το καλημέρα σας¨;

Ή, το χειρότερο, πως εμπεδώνει τη φορολογική συνείδηση, όταν με συνεχείς παρατάσεις περαιώνει τις ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις , ρευστοποιεί τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους και προαναγγέλλει ευεργετικές αποφάσεις (!) για καταβολή φόρων , ΦΠΑ κλπ ,εκπρόθεσμα, χωρίς πρόστιμα και προσαυξήσεις;

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών των πολιτικών συμπεριφορών; Νέοι φόροι, όπως, πάλι, ο ίδιος ο υπουργός προδιέγραψε.

Πέραν της σοβαρής πολιτικής αντίφασης μεταξύ όσων είχε δηλώσει πρόσφατα και όσων λέει τώρα περί (πιθανών) νέων φόρων, εκείνο που προκαλεί ανησυχία στον πολίτη –και στέλνει μηνύματα σύγχυσης στην αγορά– είναι το γεγονός πως το ίδιο το οικονομικό επιτελείο δεν αισθάνεται βέβαιο πως μπορεί να υλοποιήσει τα μέτρα που εκπονεί και εξαγγέλλει.

Εκεί βρίσκεται και το πρόβλημα , που είναι εγγενές και συνδέεται άμεσα με την νεοφιλελεύθερη πολιτική , της οποία εκφραστής είναι και η παρούσα Κυβέρνηση.

Οι πολίτες αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των περιστάσεων παγκοσμίως. Αντιλαμβάνονται, ακόμα, ότι οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες και ραγδαία μεταλλασσόμενες. Είναι έτοιμοι και για θυσίες, εφόσον κάτι τέτοιο απαιτηθεί, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα υπάρξει συνέπεια και αξιοπιστία.

Η συνέπεια και η αξιοπιστία, αν δεν έχουν απολεσθεί , έχουν σοβαρά τραυματισθεί στη συνείδηση του πολίτη, για αυτό και αναζητείται κράτος σοβαρό και αξιόπιστο , ιδιαίτερα σήμερα που είναι αναγκασμένο να διαχειριστεί και την κρίση. Αν αυτό δε γίνει γρήγορα, θα βρεθεί αντιμέτωπο με την εξέγερση των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων, που την κρίση δεν την βιώνουν πλέον ως απειλή αλλά ως καταστροφή.